On sene boyunca aralıksız sigara içtim... Geri kalan beş senesinde sigarayi içmeyi bırakıp yemeğe başladım. Sigara içemediğim ziyaretlerden ve yerlerden uzak durdum. Gecenin bir saatinde sigarasız kalırım korkusuyla arabamda evimde, devamlı gittiğim yerlerde sigara kartonlarını zulaladım.

Daha sağlıklı olduğuna inandığım pahalı sigara markalarından içerek kendi kendime yalan söyledim. Kimseye günde kaç paket sigara içtiğimi söyleyemedim. Zorda kaldığımda iki- üç paket içtiğimi söylerken, yalan söylediğimin farkındaydım.

İyi bir insan olduğum söylenir ama senelerce dostlarımı ve çocuklarımı pasif içiçi konumuna düşürdüm. Bağımsız bir kişiliğim olduğunu dillendirirken, bir bağımlı olduğumu hep unutmayı tercih ettim...

Benim kadar olmasada, ciddi bağımlı olan bir arkadaşımın sigarayı bırakmasından cesaret alarak sigarayı bırakmaya karar verdim. Tabi ardından bugün, bu dönem yanlış diyerek bir buçuk sene daha oyalandım.

Yanlış olarak değerlendirilecek yoğun ve karmaşık bir dönemde sigarayı bıraktım. Sigarayı bıraktığımı söylediğimde ne beynim ne ellerim bana inanmadı, işin doğrusu ben bile kendime inanmaktan uzaktım.

Kendi kendime halen inanamıyorum ama sigarayı bırakalım tam 4,5 sene oldu