Değerli meslektaşım!
Şu nasıl olur bu nasıl olur diye düşünme, kendi ofisini aç. mesele salt para kazanmak değildir. Hukuka uygun olmadığını düşündüğün dolayısıyla senin almak istemediğin ve fakat çalıştığın ofis aldı diye takip etmek zorunda kaldığın bir davayı ''Ben bu davayı kabul edemem, bu haksızlığada alet olamam'' demenin hazzı milyarlarla ölçülemez; veyahut tam tersi yeri geldiğinde (Bir günün adaleti kırk yılın ibadetinden evladır düşüncesiyle) Adalet için bedelsiz olarak dahi takip etmek istediğin bir davayı takip edememenin vicdani sorumluluğundan kurtulmayada milyarlar yetmez

Bir başkası yanında çalışıpta çok para kazanıp envai çeşit yemekler yemektense, kendi bürona girip, kendi yerinde, sana ait olan bir yerde bir bardak çayla bir simit yemenin hazzıda milyarlarla ölçülemez.

Mevlam Görelim neyler, neylerse güzel eyler deyip başla bence.

Olmazsada yukarıda yazan diğer meslektaşımın buyurduğu gibi sadece ''ilk denemende'' başaramamış olursun.

Hadi sana birde şiir armağan edeyim.

Tohum saç, bitmezse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın!

Hey gidi küheylan, koşmana bak sen!
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın! (N.F.K)