Çocuğumun hukuk okumasını ister miyim acaba?

Şıkları olmalı bu sorunun da, çünkü bi çok sorunun birden çok cevabı vardır hayatta;

a)Lisenin en başarılı öğrencilerinden, okuldaki öğretmenlerinin ve arkadaşlarının gözbebeği, dönem dördüncüsü, en iyi ikinci hukuk fakültesini, dönem birincisinin önünde ona yaklaşık 10 soruluk fark atarak kazanan pırıl pırıl, neşeli, hergün uyandığında bu gün acaba ne güzellikler beni bekliyor diyerek uyanan delikanlıya sorsalar soruya tüm içtenliği ve saflığıyla EVET derdi, haykırarak.

b)2 yıllık genç bir avukat olarak; 3 aylık kirasını ödeyememiş, elektrik,su, telefon faturalarını babasına ödetmek zorunda kalan ve babasından harçlık istemeye utanan, babasının ona zorla harçlık verdiği, 26 yaşında olup, hala hayalindeki orta sınıf toyotayı (honda da olablir ) alamayan, çok küçükken arabasızlığın ne olduğunu görüp - anlayıp "ben araba almadan asla evlenmeyeceğim" diyen ( ben oluyorum ) ve hala da değil çocuğu, evlenip kendisiyle aynı kaderi paylaşmak zorunda kalacak olan hayat arkadaşının vicdan azabına dayanamayacak genç bir avukat olarak cevabım kesinlikle HAYIR olurdu. Çünkü benim yaşadığım sıkıntıların, değil çocuğumun düşmanımın bile başına gelmesini istemezdim ben.

c) Kimsenin dikkate almadığı bi hususu mahkemenin önüne hukuki ve bilimsel gerçeklerle izah edip, adaletin yerine getirlmesinde büyük rol oynadığım bazı zamanlarda da cevabım kocaman bir EVET olurdu.

d) Yıllar sonrasının cevabının ise bilmiyorum.