Alıntı: Yazan Av.Elvan Akkaya ben başladığımdan beri bırakmak istiyorum. 6 yıl oldu. ths ye üye olalı 5 yıl. mesleği bırakmak istememin tek nedeni manevi tatminsizlik. mutlu değilim bu işi yaparken. para kazanabilmek için mecburen çalışıyorum. başka ne iş yapabilirim bilmiyorum. bıraksam özleyeceğimi de biliyorum. "sahne tozu yutmak" örneği benim için de geçerli. ama sanatçılar mutlu oldukları için böyle söylerler. öğretmenler yorulsalar da çocukları severler. ben bu işi sevmiyorum.. artık daha çok sevmiyorum

Duygularımı benim yazımdan daha da iyi ifade eden bir cevap bu.
Özleyeceğim ama yapmalıyım, gitmeliyim demekteyim artık.
Severek hizmet verdim bu işte, ama ilk tercihi reddedilen bir gencin ikinci tercihi olarak, hep ilkine özlemle geçti zaman. Manevi tatminsizlik birçok meslektaş tarafından ifade edilen sebeplere de bağlıydı tabii, ama kendim için özel bir sebep de ilk tercihi yapamamanın verdiği kendine karşı sorumluluktu. Şimdi ise hem ayrılacak olduğum hem gidecek olduğum yere karşı sorumlulukla birlikte yürümesi gerekiyor.
Evet ben her seferinde ama olmaz ki dedim, artık diyemeyeceğim gün geldi demek.