Sayın Konyalı'nın görüşüne aynen katılıyorum. Olgunlaşmak, yaşama yaklaştırır insanı ve yine olgunlaşmak yaşamın tadına varmamızı sağlar. Gençlik dönemlerimizde yemeği bile sadece karnımızı doyurmak için yediğimizi hatırlıyorum. Oysa yemek yemek başlı başına bir zevk! Bunun gibi bir çok örnek verilebilir. Ancak ilk mesajda arkadaşımızın sorduğu "İnsan olgunlaştıkça kendinden uzaklaşır mı?" sorusunu bu minvalde değerlendirmek uygun olur mu bilemem. Olgunluğumuz zamanla ve tecrübelerimizle pekişir. Yaşadığımızın ve hayatımızın değerinin farkına varmamız ve dolayısıyla kendimize yaklaşmamız olgunlaşmaya başlamakla başlar.

Geçmişe bağlı kalmadan, gelecekte ne olacağını sorun yapmadan, içinde bulunduğumuz zamanın, yaşımızın ve yaşımız ne olursa olsun olgunluğumuzun, kendimizin tadına varıp sevdiklerimizle mutlu günler yaşayabilmek hepimiz için önerim ve tabi ki dileğimdir.

THS Aileme Sevgiyle,

Zeynep