ANNEM BENİM;

Tüm ezilmiş çile çekmiş köylü kadınların tensilcisi. Her sabah, her sabah bıkıp usanmadan erkenden kalkan tırpanından orağına, suyundan ekmeğine, çocuk ihtiyaçlarından yetişkin ihtiyaçlarına kadar herşeyi hazırlayıp. yine herkesin önünde çilenin, sıkıntının, pamuk tarlasının mısır tarlalarının yolunu tutan canım annem..
Beni yetiştirmek için binbir zahmete katlanan, kah yanımda yürüyen kah kucağında kah sırtında taşıyan, ben ağlarken hıçkıran, gülerken tebessüm eden, ufacık tehlikelere dahi ömrünü feda edebilecek derecede kendini bana siper eden canım annem..
Bak,beni büyüttün yetiştirdin kocaman adam oldum. ..lütfen artık bana çocuk muamelesi yapma.Her sabah arayıp üzerine kalın birşeyler giy sakın üşütme deme bana.yemeğini yedinmi? üzerini iyi ört! yemene içmene dikkat et! deme..Benim yerime geçip kararlarımı kontrol etme annem.Benim yerime düşünme.Benim yerime hastalanıp, Benim yerime tasalanma.Benim yerime acı çekme Artık.Yeter.Sende bir insansın.Benim için koca ömrünü feda ettin.Şİmdi ben sana neyimi feda edeyim de bu borcumu ödeyeyim annem...
Tüm annelerin ellerinden öpüyor; annelerin bu gününü kutluyorum...