Alıntı: Eski dosyalarda görüyorum: Örneğin müvekkil avukata vekalet çıkarmış ve avukat bu vekaletle bir hukuki işlem yapacak. Eee fotokopi makinesi yok, dosyaya vekalet suretini nasıl koyacaksınız? (Aslını koymazsınız, o zaman sizde vekalet kalmaz) Oturuyorsunuz o vekaleti daktilo ile birebir baştan yazıyorsunuz, üstüne de aslı gibidir damgası basıp o sureti dosyaya koyuyorsunuz. Düşünün ki, bunu yapacağınız her hukuki işlem için ve her müvekkil için tekrar ediyorsunuz. Veya diyelim ki bir kitapta güzel bir içtihat buldunuz ve mahkemeye sunmak istiyorsunuz, nasıl yapacaksınız? Oturup kitap sayfasını daktiloda yazıyorsunuz, altına kitabın yazarını, adını, baskı tarihini, sayfa numarasını yazıp bu örneği dosyanıza sunuyorsunuz. Keza eski avukatların örnek kararlar, hatırlamak istedikleri içtihatlar, çalışma notları gibi kişisel dosyaları hep elle ya da daktilo ile yaptıklarını gördüm. Örneğin bugün bizim bir dergide okuyup saklamak için fotokopisini çektiğimiz ya da internette görüp yazıcıdan bastırdığımız karar, makale, içtihat vs. notları eski hukukçular oturup bir kağıda daktilo ile ya da elle tek tek yazıp, bunları dosyalıyorlarmış.

Korkunç!

Ama düşününce, işin tek olumlu bakılabilir yanı; günün birinde birileri bizim yaptıklarımızı böyle dehşetengiz bir biçimde anlatacak ve birileri de "korkunç" diyecek!

Tüm adalet emekçilerine saygılarımla.