Mesajı Okuyun
Old 25-06-2019, 14:57   #5
hukukçu306

 
Varsayılan

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 2002/5927
Karar No : 2004/1667



Temyiz Eden (Davacı) : Sosyal Sigortalar Kurumu Başkanlığı -ANKARA
Vekili : -------
Karşı Taraf (Davalı) : ---------
Vekili : ----------
------
İstemin Özeti : Sivas SSK Hastanesinde apandisit teşhisi ile ameliyat edilen ...... 10.10.1998 tarihinde yapılan enjeksiyon sonucu sol bacağını kullanamaz hale gelmesinde idarenin hizmet kusuru bulunduğundan bahisle işgücü kaybı nedeniyle uğranıldığı ileri sürülen maddi ve manevi zararın tazmini istemiyle açılan davada; Sivas İdare Mahkemesince Adalet Bakanlığı Adli Tıp Kurumu Başkanlığının 19.9.2001 günlü, 41468-5482 sayılı raporuyla idarenin olaydaki hizmet kusurunun sabit olduğu gerekçesiyle yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucunda toplam 27.469.607.385.-lira tazminata hükmedilmesine ilişkin 28.5.2002 gün, E:1999/719, K:2002/415 sayılı kararın davalı idare tarafından, kararın hukuka uygun olmadığı ve harçtan muaf olmalarına rağmen kendilerine harç ödeme yükümlülüğü getirilmesinin yasal olmadığı iddialarıyla temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
D.Tetkik Hakimi : Aytaç Kurt
Düşüncesi : Temyiz isteminin reddi ile usul ve hukuka uygun bulunan mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı : Mehmet Karaoğlu
Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onuncu Dairesince gereği düşünüldü:
İdare ve Vergi Mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49.maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar, esas yönünden usul ve hukuka uygun bulunmaktadır.






Ancak, 4792 sayılı Kanunun 24/c maddesi uyarınca davalı Sosyal Sigortalar Kurumu Başkanlığı her türlü harçtan muaf olduğundan, başvuru ve nisbi karar harcının davalı idareye yüklenilmeyip davacıya iadesine karar verilmesi gerektiğinden, aksi yöndeki mahkeme kararında bu yönden usule uyarlık görülmemiştir.
Açıklanan nedenle, temyize konu Sivas İdare Mahkemesinin 28.5.2002 gün, E:1999/719, K:2002/415 sayılı kararının esas yönünden onanmasına, yargılama giderlerine ilişkin başvuru ve nisbi karar harcı yönünden bozulmasına, dosyanın bozulan kısım yönünden yeniden bir karar verilmek üzere Mahkemesine gönderilmesine, 17.2.2004 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.