|
|
|
|
|
|
Ama şu konuda aklım biraz karıştı. Avukatlar savunma yapmak adına herşeyi bir tarafa mı bırakmalı. Ne olursa olsun herşeye ve herkese rağmen savunmalarını mı yapmalı. 4.sınıfım 2 gün sonra okulum bitiyor hani belki mesleği koşılları bilmediğim için olaya duygusal bakıyorumdur ama paylaşmak istedim yine de..
|
|
 |
|
 |
|
Bu konuda herkesin kafası karışabiliyor. Ben olaya şöyle bakıyorum:
Avukat, elbetteki herşeye rağmen davayı üstlenmemelidir. Avukatlık hizmetinin neden gerekli olduğunu kendisine sorarak soruya cevap vermelidir. Avukat, her zaman haklının yanında olmak zorunda olsaydı, herhalde mahkemelerin görev alanına az da olsa müdahale etmiş olurdu.
Çünkü haklıyı veya haksızı yahut hakkı veya haksızlığı hükmüyle belirleyecek olan tek mercii Mahkemedir. Avukat, müvekkiline hukuki yardımda bulunur.
Bir suç işleyen hatta en adi bir suçu işleyen kişi size başvurduğunda:
Davayı üstlenirken müvekkilinize yardımcı olup, olamayacağınızı bir çok açıdan irdelemek zorunda kalırsınız. Bilginiz, ilginiz, zamanınız,alacağınız ücret vs...
Bazı olaylar vardır ki, sanık veyahut davalı taraf kamuoyu nezdinde olumsuz nitelendirilmelere maruz kalabilir. İşte böyle bir durumda avukatın hukuka olan inancı ve saygısı ön plana çıkar. Gerçek bir hukukçu toplum kanaatinden önce yargının kanaatine önem verir diye düşünüyorum.
Kanuna göre Avukat, işi üstlenmek zorunda değildir. Ancak, bu mecbur olmamak imkanını, müvekkil beğenmek şeklinde algılamamak doğru olur.
Hukuki yardım isteyene hukuki yardım vermekle, o kişiyle aynı kanaati taşımış olmazsınız. Başka bir ifade ile avukat, taraf değildir.
Soru çok zor ve herkes tarafından farklı yorumlanabilecek nitelikte...
Ben özetle şunu söyleyebilirim:
Hukukta duygusallığa yer yoktur. Ancak hiç bir hukukçu duygusuz da değildir.