Alıntı: Yazan Av.Habibe Yılmaz Kayar ----------------------------------------------------------------------------- Ne dersiniz?Haklı mı? ----------------------------------------------------------------------------- SARI LİRA GİBİ ÖMRÜMÜZ Yaşamak değil bizi bu telaş öldürecek, Bırakın Paris'te ılık rüzgarlarla Taratmayı saçlarımızı, Sevgilimizle doyasıya sohbet bile edemedik biz, Gözümüz saatte söyleştik hep, Koşuşur gibi seviştik, yarışır gibi çalıştık. Hep yetişilecek bir yerler vardı, Aranacak adamlar, yapılacak işler, Bir sonraki günün telaşı, Bir öncekinin terine bulaştı, Başkalarının hayatı bizimkini aştı, Kör karanlıkta çalar saat sesi, Kuşluk vakti kızarmış ekmek kokusu, Veya yavuklu öpücüğü ile uyanma düşlerini, Hababam erteledik, 20 li yaşlardan 30 lara kurduk saatin alarmını. 30 lardan 40 lara, sonra 50 lere Öyle yanlış kurgulanmış ki hayat, Kuşlukta uyuma imkanı sunduğunda size, Artık uyku girmez oluyor gözlerinize, Doyasıya söyleşmek, telaşsız sevişmek İmkanına kavuştuğunuzda, Söyleşecek sevişecek kimse kalmıyor yanınızda Özenle yarına sakladığınız Bir sarı lira gibi ömrünüz, Vakti gelip te sandıktan çıkarttığınızda, Birde bakıyorsunuz ki Tedavülden kalkmış, , , , Erel BLEDA ----------------------------------------------------------------------------------

Bence haklı değil, yalnızca "yorgunluğun" şiiri bu...

Telaşsızca söyleşebilmek için, -korkarım- telaşla geçirmek gerekiyor ömrü. Söyleşmek vakti , tam da tedavülden kalkmanın vakti, akçe geçerli iken söyleşmeye vakit yok, eylemek gerekiyor, bizarur.

Belki de ömrün telaşla geçip gideceğini kabul ettiğimiz, kabullenebildiğimiz gün, boşa "yitip" gitmiş bir ömre sahip olmamayı başaracağımız gün olacak, yersiz hüzünlere, gereksiz yorgunluk hislerine kapılmayacağız, telaşsızca ve dolu dolu söyleşeceğiz işte tam da o vakit, yani şairin tanımıyla; tedavülden kalktığımızda, yine tedavülden kalkan dostlarımızla...

Saygılarımla...