Bu başlığı geç farkettim, dolayısıyla Sn.Av.mesut'a böyle bir başlık açtığı için edeceğim teşekkür de gecikmiş oldu.

Müşteri sözcüğü beni de rahatsız ediyor.

Bu rahatsızlığın kaynağını mesleğin ( avukatlık mesleğinin ) kökenlerinde yani, geleneğinde aramak istiyorum. Bu mesleğin eski Roma'da ücretsiz olarak ve şeref için yapılan bir meslek olduğunu biliyoruz. Belki de, bu gelenek nedeniyle birçok avukat para konuşmaktan rahatsız oluyor. Ben, kendi adıma, müvekkille para konuşmanın serbest avukatlığın en rahatsız edici yönü olduğunu düşünürüm, mesela. Bilemiyorum, belki de fazla naif düşünüyorumdur ama, mesleğin geldiği gelenekte ( şeref için yapılma, ücretsiz olma ) belki de bir bilinçaltı kayıt elde etmişizdir,birçoğumuz. Bu nedenle tüccar-avukatı bünyemiz kabul etmiyordur.

Öte yandan ticaretin geleneğine baktığımızda amacın, kar maksimizasyonu dedikleri şey olduğunu görüyoruz. Ucuza alıp/maledip karlı biçimde satmak.

Bu iki gelenek yanyana çok güzel durmuyor. Ne çaredir ki, avukatlar yaşamak için emeklerini ve bilgilerini satmak zorunda olan kimselerdir. Bunu ticarileşmeden yapmak zorundadırlar, çünkü meslek kuralları ve bu kuralların dayandığı köklü meslek geleneğinin yapısı ticarileşmeye izin vermez.

Ben bu nedenle müşteri lafını sevmiyorum. Müvekkil daha doğru ve anlamlı bir sıfat olarak görünüyor.

Saygılar.