Alıntı: Yazan mehmetseyrek Sevgi Uzaklarda kaldı. N'etsek N'eylesek Yalnız akşamları O yana itsek. Ey sevgili dünya Ey canım hayat Ahh! Enine boyuna yaylayamadığım.

Sevgi mi dediniz?
Sevgi, sakın yalnızlık korkusunun ürettiği bir kavram olmasın?
Sevgi, nefretle karşılaşmamak için, peşinen ödenen ve katlanılan bir bedeldir.
Nefretle karşılaşma korkusu olmasaydı, bu gereksiz ve ikiyüzlülükle ortaya konmuş bulunan sevgiye kimse katlanamazdı. Tanrıları sevmenin özünde dahi, ölümden sonra bulmayı umut ettikleri yeniden yaşamda, gazaba uğramamak korkusu vardır.

Sevgi, bir ömür boyu kendini aldatış ve avunmak için insanlığın sığındığı bir limandır. Dünyayı sevginin tutsağı olmayan insanlar yönetmiş ve yönlendirmiş; sevgi tutsağı olanlar da yönetilmiş ve yönlendirilmiştir.

Yönetenlerden hiç biri başarısızlığın nedenini sevgiye yüklemediği halde; yönetilenler, başarısızlıklarının ve zavallı duruma düşmelerinin nedenini, sevgiye çok değer verdiklerine bağlamıştır.

Sevgi dolu insan başarısızlığın kendinde olduğu gerçeğiyle yüzleşmeyecek kadar korkaktır: Çünkü sevgi korkaktır.

Sevgi, insanı yorumsuz;
Gözleri kör
Mantığı işlemez hale getirir.
...
Sevgi bir kabulleniş,
Kendi değer yargıları içinde bir eriyiş bir yok oluştur.

Başarısızlık karşısında, sevgisiz insanın sığınacağı tek liman kendisidir. O başarısızlıklarının nedenine bir kılıf aramaz. O kendini seven ve saygı duyandır. Bu öyle saygı ki, davranışlarının sorumluluğunu üstlenir. O sevgiye ihanet etmeyen bu yönü ile sevgiye daha layıktır.
...

Tarihi sevgisiz insanlar oluşturmuş, kalbi sevgi dolu olanlar ise, bunları araştırıp kayıtlarını tutmakla yetinmişlerdir.
Savaşlara sevgisiz insanlar karar verirkenş sevgi yüklü insanlar bu kararın bedelini ölerek ödemişlerdir. Sevgi yüklü insanların ölme hakkını sevgisizler ellerinde bulundurmuşlardır. Sevgi, bırakın bir insanı, herhangi bir canlı varlığın ölümüne neden olmaz; kendinden başka. Çünkü sevgi korkaktır.

Bir ceylanın aslan sürüsüne saldırdığı görülmemiştir; hep tersi olmuştur. Ancak, cesaret ve başarının simgesi aslanlar olmuştur. Aslan otoriter, aslan hükümdar, aslan sevgisizdir. Kurbanları ise sevgi ile örülmüş canlılardır. Aslanın bu sevgisizliğini ve vahşetini, başarının simgesi olarak tanımlayan insanlık, günlük yaşamında hep sevgiyi savunmuştur. Yok olanı haksızlığa uğrayanı, vahşilerin elinde ömür tüketeni sadece sevmiş... O kadar. Ancak onları yalnız bırakıp kendi yazgısına terk etmiş: parçalayanı, vahşiyi, haksızı başarılarına örnek göstermiş, bir çeşit yüreklendirmiştir haksızı.

Sevgisizlik hükmediş, sevgi bir ait oluştur...
Sevgi veriş, sevgisizlik alıştır.
Sevgi yarınlara umutla bakış, sonunda dönüşü olmayan bir kayboluştur...
Günlük hayatın akışı içerisinde sevgiyi paylaşanlar, akşam olunca mönülerinde, kaybedişlerinin hesabını acı içinde yaparken, sevgisizlik başarılarının kutlamalarını yapmakla meşgul olacaktır.

Değerli dostlar bu alıntı "Kentini Arayan Tanrı" adlı kitabımdan "Marduk'un İsyanı" adlı bölümden... Yanıt gelirse devamını paylaşırız.
Selamlar