Bir sabah okullu kırmaya karar vermiş olan kızlar aynı yoldan yokuş aşağıya iniyorduk. Yokuşun sonunda hepimiz gideceğimiz yere dağılacaktık.

O zamanlar bizden iki sınıf büyük olan ablamız ki o dönemde abla demek zorundaydık, erkek arkadaşınının kolunda şen şakrak bir şekilde önümüzden yürüyordu..

Birden sonradan edebiyat hocam olacak Neriman hanım ile burun buruna geldik.. Hepimiz sanki şokla dondurulmuştuk.. Neriman hanım kararlı bir şekilde öndeki çifte doğru yürüdü, delikanlıya sert bir ses ile

"Oğlum yanında bir bayan varken ellerin cebinde yürüyemezsin" çocukcağız şaşkın ellerini cebinden çıkarttı. Neriman hoca hiç bir şey olmamış gibi onların arasından geçti. Sonra bizim önümüzde durup ders verir bir tavır ile..

"Kızlar siz siz olun yanınızda elleri cebinde yürüyen bir erkeğe asla pirim vermeyin.. hele hele siz onun kolunda yürürken ellerini cebine koyanın yüzüne bile bakmayın. Bu sizi yapılacak en büyük hakarettir."

Sonra hepimize şöyle süzdükten sonra..

"Hadi size iyi günler"

Dedi ve hiç bir şey olmamış gibi okulla doğru yürümeye devam etti.