lise sonda bir arkadaşımla evde test çözmek için okuldan kaçmaya karar verdik,daha dogrusu vermeye calıştık..tam okul kapısından çıktık,hala kararsızız gitsek mi gitmesek mi diye düşünürken arkadaşım birden bağırdı,'Koş!'...ben öyle bir koşuyorum öyle bir koşuyorum ki yetişmek imkansız ama niye koştuğumu bilmiyorum,arkama dönüp baktım bizim okul müdürü hızımızı daha da artırdık,okulumuz da pek gelişmiş bir yerde değildi,mahalle ararlarında kovalamaca oynadık müdürle..biz koştuk o kovaladı,üstelik de avazı çıktığı kadar bağırarak...neyse ki atlattık ve hemen dolmuşa binip evimize gittik..

ertesi gün müdür hiç de adeti olmadığı üzere sabah konuşma yapmak için kürsüye çıktı,bizim olayı kendisi de gülerek anlattı,tabi arkadaşımla ben de şımardık etrafımızdakilere 'he he bizdik onlar nasıl da yakalayamadı he he' filan diyorduk ki müdür biren sinirlendi,esti gürledi..kim olduğumuzu bildiğini,isterse bizi o anda tüm okula rezil edebilecegini ama dün mahalledeki rezilliğimizin bize yettiğini,gururumuzu tüm okul önünde kırmayacagını söyledi..ama artık cok geçti çünkü biz kendi ellerimizle onların biz olduğunu tüm okula duyurmuştuk..

o günden sonra müdürü nerde görsem kactım..o sabaha kadar hayatımda hiç bu kadar utanmamıştım ama şimdi hoş bir anı olarak gülümseyerek hatırlıyorum