Unutulmayacak bir okul deneyimi yaşadım.Birinci sınıfa başlamıştık,ben o zamanlar sanıldığı gibi 7 değil 5 yaşımdaydım.Okumayı neredeyse evde öğrenecek bu deyip beni okula postalamışlar,o yıllar okulu çok seviyordum.Malumunuz bilirsiniz okulun ilk günleri eğri büğrü çizgiler çizdirilir.Arka sıralarda bir bağırış çığırış olmuştu,arkamı dönüp baktım.Öğretmen çizgileri temiz ve düzgün çizemiyor diye bir çocuğun defterini parçalayıp çöpe atmıştı
Kıyamam ona,ailesi kim bilir ne zorlukla da almıştı,o zamanlar çocuk aklıyla düşünemiyorsun,hocanın yaptığını ahlaki çerçevede değerlendirmek için çok küçüksün,ben de çok korkmuştum sadece..Eve gittim ama hiçbir şey anlatmadım.Bunca zaman okula gitmek için dil döken ben bir daha okula gitmemek için anname yalvardım.Annem daha sonra bunun nedenini araştırmak istedi,ben de anlattım en sonunda.Gitti öğretmenle konuştu,kadın sinir hastasıydı..Anneme şöyle dmeiş:Ben kızdığımda bir tokat vuramayacak mıyım?Annemden gelen cevap
ki benim annem gurur kaynağımdır
):Bunca yıl ben ona fiske dahi vurmamışım annesiyken bu hakkı kendimde görmüyorum sen öğretmen sıfatıyla bu hakka asla sahip olamazsın..Alkışlar anneme
Daha sonra sınıfta gözbebeği oldum
Sebepsiz karın ağrıları diz ağrıları göz ağrıları bilimum bir sürü ağrıyı bahane ederek eve gidip sokakta oyun oynuyordum,hoca da bana bir şey diyemiyordu
)Bir insanın açığını görmeyeyim anında kullanırım
)