Konuşmamak isteyenlere


Bir yağmurlu akşamüstü.Hadi bir bardak çay içelim,iki de laf ederiz saati.Biraz dinlenmeye biraz sessizliğe,biraz ses e sarılmak zamanı.Hayattan kaçmak değil hayata kaçmak saati.Hemen ulaşılıveren bir yerin daveti.Bilinmezlik..Amaç tedirgin olmadan bir nefes almak soluklanmak,belki de sığınmaktır.Çekici olan içerisi değildir,itici olan dışarısıdır,soğuktur,yağmurdur sizi sokaktan alıkoyan.

İşte tam da böyle bir zamanda yolunuz Tepebaşı’na düşmüşse saklı cennetlerin birini daha keşfedebilirsiz.Bir mekan,bir yüz,bir tat ve bir ses keşfi.Adı Pars. Hatta yolunuz düşmese bile bir yolunu bulmak gerek.

Pera Palas'a bakan bir yer Pars.Gösterişsiz.Ahşap kapıdan girer girmez hoş bir sadelik karşınızda.Kalabalık bir ortam değil.Sade ve özenli masalar,mutlak tazelenmiş ve kokusu üstünde karanfilli küçücük vazolar.Duvarlarda kabartma figürler. Pers kültürünü simgeliyor.

Burası bir İran Cafe-restorantı.Akşamüstü gitmek en hoşu.İçeri girer girmez kokusunu algılanan harmanlanmış çay kokusu.Biraz bildiğimiz tomucuk ,biraz bildiğimiz ceylon çay tadı..Ama taze ve cam bardakta.Derken menü.Sunumda sanki bildiğimiz tatları içeren yiyecekler.Listede kurutulmuş gül yaprağı dökülmüş cacık var.Sonra taze nane yaprağı,sonra közlenmiş biber,domates .Çok hoş.Bildiğimiz et yemeklerinin farklı ve yabancılık yaratmayan lezzeti.Sonra kırmızı şarap...

Derken tanımlanamaz bir müzik sesi; santur konuk oluyor akşama.Ses mükemmel.Biraz kanun,biraz ud biraz piano.Tertemiz bir ses.Biraz bilindik tınılar.Müzik sesi varken hiç başka bir ses yok.

Konuşmamak isteyenlerin gidebileceği sevimli özenli bir yer Pars.

Haydi