|
|
YÜreĞİme GÖmÜn Benİ
Titrek bir mum ışığında kaybolan tutsak hasret,
ölümü bal eyledin gözlerimde,
bilirim ki hiç bir idam gül doğurmaz,
alırım koynuma meçhul ölümleri,
sarılırım yağlı ilmiğine yar niyetine,
Ben hasrete,hasret çaresizliğimde tutsak bana,
al gözlerimden perdeleri,
savur bulutları düşlerimden,
suçsuzluğumun yargılayıcılarını yargılasın,
utanç zincirine bir halka daha eklenmiş tarih.
kırılmış kalemden akan idamları alır koynuma uyurum.
Hapsedilmiş duygularımı salı verin yanızlığıma,
nasıl kıyıldığımın öyküsünü anlatsın ışıksız hücremde,
düşlerimde iğfal edilmiş umutlarımı getirin bana,
Çaresizliğin türküsünü çalsın paslı ranzamda,
Yer kırmızı, gök mavisinde susmasın senfoniler,
Ölümün gözlerime bahşettiği özgürlüğü katletsin,
tutsak gülüşlerin yankılandığı elit şehrin varoşunda,
sevda türküleri titresin kavgamın sahnesinde.
Geçirin demir parmakları soluğumun en incesine,
silin geçmişin izlerini yavşak bakışlardan,silin... atın...
azad edin bedenimi sınırsız gelmezinde solan zamanın,
koparın alnıma yazılmış kader ****unu, alın o da hatıram olsun.
gömün beni hasretimi ektiğim çorak özlemlerime,
atın sürgünleri yüreğimden, dikin başucuma katledilmiş gülleri,
yükleyin sırtıma derviş sevdalarımı, gezgin hayallerimi.
beni yüreğime gömün sonsuz, sorunsuz.
gömün beni yüreğime, yüreğme gömün beni....
KOÇAK
29/10/2010
İZMİR
|