Merhaba,

Mağduriyet sözkonusu olunca bence en çok çocuklardan konuşmalıyız.Çocukların üstün ve öncelikli haklarından konuşmalıyız.

Her boşanma doğaldır ki çocuğun anne-babadan birinin yanında kalması ile sonuçlanıyor.Velayetin birlikte kullanılması yasalarımız karşısında mümkün değil.Bir çok ülkede birlikte velayet sözkonusu iken medeni yasa değişiminde bunun hiç düşünülmemiş olması önemli bir boşluk oluşturmuştur diye düşünüyorum.

Bütün anna-babalar sık sık"her şey çocuğumuz" için sloganını ne çok kullanıyorlar.Oysa boşanma sürecinde bir pedegoga gidip ,sonraki zamanda çocuğu en az yıpranma ile korumanın yolu nedir diye soran anne-babaya neredeyse rastlamadım.Sadece görüşmelerin düzeni değil,çocuğa karşı davranışlar,diğer ebeveyn hakkında olumsuz kanı oluşturmaya katkı sağlayacak söz ve davranışlardan kaçınma,çocuğun güven duygusunu ayakta tutacak istikrarlı bir yaşam düzeni kaygıları taşıyan ne kadar az insan var.

Aile Mahkemelerinin pedegoga yönlendirmeleri ,sosyal çalışmacıların velayetin kullanımı konusunda denetim ve gözetim görevlerini yerine getirmeleri belki bu anlamda yararlı olacaktır.

Çocuklar için en az şunu yapmalıyız:
ÇOCUKLARIN RUH SAĞLIKLARINI KORUYALIM.


Saygılar