İlle dersanecilik eğitimin kamusal oluşundan değil devlet yönetiminin kokuşmuşluğundan ileri gelmektedir. Bir yerde işler iyi gitmiyorsa çözüm onu kaldırmak değil onu rayına koymaktır. Parası oldukça insan yerine konulmak modern hukuk devletlerinde görülmemelidir. Çünkü bir devlet sadece yasal eşitliği değil sosyal eşitliği sağlamada da yükümlüdür. Ama bir şirket sadece kazancını düşünür, hizmet arka plandadır. Devletin zoruyla tüketici memnuniyeti sağlama peşine düşen bu şirketlerin bu itici güç olmadığında tüketici haklarını da hiçe sayacaklarından hiç kuşku duyulmamalıdır.
Kaldı ki eğitim, sağlık ve adalet gibi alanlar bunların kendine özgü kamusal nitelikleri nedeniyle kazanç mantığıyla yürütülemeyecek, kimseye bırakılamayacak alanlardır.