elbette hiç bir zaman ilk günkü acı kalmayacak..ama hep bir iz var olacak..evlenirken çocuğunu ilk kucaına aldığın gün ya da alakasız zamanlarda gelecek aklına..belki bi gün karşılacaksın..aradan 3_4 yıl geçmiş olacak..bakakalacaksın...gözünün ucuyla bakıp yoluna devam edecek..düşünsene en güzel günlerini yaşadığın insanla selamlaşmayacaksın bile..kalabalık bir yolda ilerlerken gözünü ondan alamayacaksın...anlam veremediğin bir hışımla ardından ilerleyeceksin..yürümüyor adete koşuyor olacaksın...ansızın arkasını dönüp sana bakacak..sen kalakalacaksın..az önce yetişmek için çırpınan sen durduğun yerde kalacaksın..o yola devam edecek..bir sürü insanın içinde yaşanan bu olaydan sadece o ve sen haberdar olacaksın..o an içindeki dinmez sancıyı hiç kimse bilmeyecek..yolun ortasında kalakalaşın ve insanların anlamsız bakışlarıyla kendine gelip dizlerinde kalan son dermanla karışacaksın insanlara