Orhan Pamuk'u sevemedim. Öncelikle dili, akıcılıktan uzak anlatımı, okuyucuyu kasvete ve sıkıntıya bürüyen cümleleri nedeniyle. İlk kitabının bir kaç sayfasında bıraktım ve yeniden elime alamadım (Aynı okumaya isteksizlik, Latife Tekin'in dilinde de beni istemeyerek de olsa yazardan ve yapıtlarından uzaklaştırmıştı)

Edebiyat çevrelerinde başka bir iki yazardan edindiğim izlenim de benzer yönde olmuştu. Ya bizler bu büyük roman yazarının yazmak konusundaki yeteneğini ve dehasını anlamakta zorlandık, ya da ... Bilemiyorum.

301.m.konusundaki görüşlerimi o konuyla ilgili forumda aktarmıştım. Çok genel bir çerçeve ile: Ailesinden memnun olmayan, aileye yapıcı ve çözüm arayan eleştiriler getirmedikçe, kendisi ile birlikte mensubu olduğu aileyi de aşağı çeker.

Bu anlamda eleştiri değil, tespit ve suçlayıcı lisan içeren cümleler kurup, dayanakları ve temelsizliği aktarıldığında "ben tarihçi değilim" deyip, sonra da bunların tümünü unutup uzatılan ödülü "hak ettim" inancıyla almak ne kadar doğrudur, sanıyorum yazar bunun muhasebesini pek doğru yapamadı.

Saygılarımla...