Sevgili ege,

Çaylarımızı bu durumda karşılıklı yudumlarken, içimizden konuştuklarımızı, dışa vurmaya başlamanın keyfini çayıma tatlandırıcı yapıyorum.

Hayat aslında herkese başlangıçta eşit dağıtılmış bir pasta.. Adilce verilen bir hediye. Günlük koşuşturmaların arasında hoş molalar vermek, aslında hayat pastasının güzel ve lezzetli kreması. Yani mütemmim cüzü ....Bu zamanla bir alışkanlık, bir müptela oluyor. Hiç de itirazım yok bu alışkanlığa....

Çoğu kez düşünmüşümdür... Yaşantımız bizim .. Ve kendi hayat oyunumuzun en önemli karakterinin rolünü oynuyoruz. Ancak değişik olan bu tiyatro eserinin başkalarının hayat oyunları ile iç içe geçmiş olması... Kendi oyunumuzda başrol oynarken, bir başkasının oyununda figüran, bir başkasında dekor, diğerlerinde belki de hiçbir şey olamıyoruz.... Dedim ya tuhaf birşey bu.... Şöyle bir bakıyorum da herkes başrol oyuncusu olduğunun farkında... Ama bazen oyunları karıştırıyorlar... Sanatçı kaprisi bu olsa gerek Bu durumda ise bir ipte iki cambaz hikayesi giriyor devreye...

Ama olsun ! Yine de bize cömertçe verilen bu hediyenin tadına varıyor ya da varmaya çalışıyoruz... Nefes almanın tekdüze ama bir o kadar da büyük bir değer olduğunu bilerek yaşamak ve iç içe geçmiş hayatlarda her rolü kendine uydurarak , kendi değerlerini saklayan insanlardan olmak dileğimi aktarmak istiyorum. ..

Sıra bende miydi bilmiyorum. Ama içten geçenleri dışa vurmak adına çalakalem yazmaya başladım. Paylaşımın tadını hissetmek de çok hoş ... Çayın yanında paylaşılan bir sohbet güzeldi.. Güzel ve hoş nefeslerle yaşantınızın devamını diliyorum.
Saygılarımla.....