Bir şiirin gerisinde neler olup bittiği, ister istemez okuyanların ilgisini çekiyor. Bu anlamda yazanın ne yazdığı kendisinden bağımsızlaşıp, önem kazanıyor. Düşünün ki bir aşk şiiri, yıllar sonra bir sebeple önümüze geliyor. Şiir, hakkıyla, "imkansız aşk" şiiri olarak ünlenince, acaba neden imkansızdı sorusu akıllara düşüyor ve devamında , sahiden imkansız mıydı, sorusu...

Ben görüşümü yukarıda söyledim, şairin tahtında, -asla şahsına değil-, insana ve anlatıya dair görüşüm, buna vazgeçmek dahi denemeyeceği, yönünde.

Yaşamdan vazgeçmek, kendinden vazgeçmek, ya da bir başka yargı. Aslında tümü gerçekten çok farklı da olabilir.

Yeni Türkü'den bir kaç söz düştü şimdi aklıma (şiir elbette M.Mungan), "kimdi giden, kimdi kalan... aslında giden değil kalandır terkeden.. giden de bu yüzden gitmiştir zaten..."


Bizlere kalan da masalları/söylenceleri, yeniden dinlemek, söylemek, hayat hiç birimize aldırmaksızın, geçip giderken.


*Kimseyi 6 yıl bekletmeyin



Saygılarımla...