T.C. YARGITAY
11.Hukuk Dairesi
Esas: 2004/457
Karar: 2004/9808
Karar Tarihi: 14.10.2004
ÖZET : Söz konusu davada zorunlu mali sorumluluk sigortacısının sorumluluğu işletenin sorumluluğu esasına ilişkindir. Zorunlu sigortacı ancak işleteninin kusuru oranında zarar görene karşı sorumlu olacaktır.Açıklanan bu neden dikkate alınmadan hüküm kurulması hukuka aykırıdır.

(2918 S. K. m. 85, 91, 99) (1086 S. K. m. 433, 432) (1136 S. K. m. 12)
Dava: Taraflar arasında görülen davada Gaziantep Asliye 4.Hukuk Mahkemesi'nce verilen 10.7.2001 tarih ve 2001/474-2003/639 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili ile davalı E Sigorta vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi Pınar Şengel tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Karar: Davacı, davalıların maliki, sürücüsü ve trafik sigortacısı oldukları araçların çarpışması sonucu park halinde bulunan aracının hasarlandığını, davalıların hasar bedelini ödemediklerini, yapılan icra takibine karşı da itiraz da bulunduklarını ileri sürerek, davalıların itirazlarının iptaline, takibin devamına ve icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı G Sigorta A.Ş. vekili, çoklu kaza olması nedeniyle diğer araç sahiplerinin de müracaatının beklendiğini, faiz ve masraflardan sorumlu tutulmamalarını savunmuştur.
Davalı E Sigorta A.Ş. vekili, sorumluluklarının sigortalının kusuru oranında olduğunu, davacının ödenmek istenen hasar bedelini kabul etmediğinden alacaklının temerrüdü oluştuğunu, bu sebeple haklarında faize hükmedilemeyeceğini savunmuştur.
Davalı Şerif K, olayda kusuru olmadığını savunmuştur.
Diğer davalılar, davaya yanıt vermemişlerdir.
Mahkemece, iddia savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davanın kısmen kabulü ile davalıların itirazlarının 618.172.540 TL.lik kısım yönünden iptaline, takibin bu miktar üzerinden devamına, takip tarihinden itibaren yasal faiz uygulanmasına, alacak likit olmadığından icra inkar tazminatına yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı E Sigorta A.Ş. vekili temyiz etmiştir.
1- Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi tazminat istemine ilişkindir.
Davacıya ait araç davalıların maliki, sürücüsü ve zorunlu mali sorumluluk sigortacısı oldukları araçların neden olduğu kazada hasarlanmıştır. Mümeyyiz davalı E Sigorta A.Ş.davalılardan Yusuf Y'e ait olup, kaza sırasında Erdal G tarafından kullanılan aracın zorunlu mali sorumluluk sigortacısıdır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda meydana gelen kazada Erdal'ın sürücülüğünü yaptığı aracın 2/8 oranında kusurlu olduğu belirlenerek, kusur oranına isabet eden hasar bedeli 154.543.135 TL olarak hesaplanmıştır. Karayolları Trafik Kanunu'nun 91/1 nci maddesinde zorunlu mali sorumluluk sigortasının motorlu araç işletenlerinin aynı yasanın 85/1 nci maddesinde belirtilen sorumluluklarını karşılamak üzere yaptırıldığı açıklanmıştır. Buna göre, zorunlu mali sorumluluk sigortacısının sorumluluğu işletenin sorumluluğu esasına dayandırıldığına göre, zorunlu sigortacı ancak işleteninin kusuru oranında zarar görene karşı sorumlu olacaktır. Bu husus nazara alınmadan zorunlu sigortacının tüm hasar bedeli ile sorumluluğuna karar verilmesi doğru görülmediğinden mümeyyiz davalı E Sigorta vekilinin bu yöne ilişkin temyiz itirazının kabulü ile kararın anılan davalı yararına bozulması gerekmiştir.
2- Ayrıca, mümeyyiz davalıya yükletilecek yargılama giderlerinin de davalının sorumlu olduğu hasar bedeline göre oranlanarak hüküm altına alınması gerektiğinden, bu yönden de kararın bozulması gerekmiştir.
3- Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince; HUMK.nun 433/2 nci maddesi uyarınca süresinde temyiz talebinde bulunmayan tarafa temyiz hakkı tanınmış ise de, bu hakkın ancak temyizi cevaplanan kişiye karşı kullanılabilmesi olanaklı olduğundan, davacı vekilinin cevabi temyiz dilekçesi ile hükmü temyiz etmeyen davalı G Sigorta A.Ş.ne yönelik yaptığı temyiz isteminin geçerli bir temyiz olarak kabulü mümkün bulunmadığından, anılan davalıya yönelik temyiz isteminin HUMK.nun 432/4 ncü maddesi uyarınca reddi gerekmiştir.
4- Davacı vekilinin temyiz dilekçesini cevapladığı E Sigorta A.Ş'ne yönelik temyiz itirazlarına gelince;Zorunlu mali sorumluluk sigortacısının zararı giderim yükümlülüğünü düzenleyen Karayolları Trafik Kanunu'nun 99/1. maddesinde, rizikonun ihbarı ve gerekli belgelerin sigortacıya iletildiği tarihten itibaren sekiz iş günü içinde sigorta limiti kapsamındaki miktarların ödenmesi gerektiği düzenlenmiş olup, aynı hükme Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortası Genel Şartlarının 12. maddesinde de yer verilmiştir. Bu düzenlemeler karşısında davalı sigorta şirketine takip tarihinden önce yukarıda açıklanan şekilde yapılmış bir başvurunun belgelenmesi halinde temerrüt tarihinin buna göre hesaplanması; böyle bir başvurunun yapılmaması veya belgelendirilmemiş olması halinde ise sigorta şirketinin takip tarihinden itibaren temerrüde düşeceği hususunun göz önüne alınarak, faizle sorumlu olduğu tarihin bu esaslara göre belirlenmesi gerekirken, davacı tarafça davalı şirkete yapılan başvurunun yasaya ve genel şartlara uygun davalıyı temerrüde düşürecek nitelikte olup olmadığı, tebliğ tarihi araştırılmadan yazılı şekilde takip tarihinden itibaren faiz işletilecek şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, kararın bu nedenle davacı yararına bozulması gerekmiştir.
5-Öte yandan kabul şekline göre de, mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmesine rağmen davayı vekili vasıtasıyla takip eden davacı yararına vekalet ücretine hükmedilmemesi de doğru görülmeyerek, kararın bu nedenle de bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Yukarıda ( 1 ) ve ( 2 ) numaralı bentlerde açıklanan nedenlerle mümeyyiz davalı E Sigorta A.Ş.'nin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın anılan davalı yararına BOZULMASINA; ( 3 ) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin G Sigorta A.Ş.'ne yönelik temyiz isteminin reddine, ( 4 ) ve ( 5 ) numaralı bentlerde açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödedikleri temyiz peşin harçların istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 14.10.2004 tarihinde oybirliği ile karar verildi.(¤¤)