GÜNAYDIN

Saat kulesi meydanda
Meydandaki gece yalnızlığında
Saatin çanı dördü çalınca
Ne kediler ne de baykuşlar uyanır
Ne valiler ne de berduşlar uyanır
Bu saatte artık her şey için çok geç
Bu saatte henüz her şey için çok erken
Bu saatte ne yaşanır ne de ölünür
Bu saatte ne ağlanır ne de gülünür

Saat kulesi meydanda
Meydandaki yüce yalnızlığında
Güneş nurlu yatağından doğrulunca
Saatin çanı alev alır
İşte o saatte zevkten ölünür