Faydalı olacağını düşündüğüm bir içtihat ekliyorum. İyi çalışmalar..

T.C.
YARGITAY
2. Ceza Dairesi

Esas: 2004/22152
Karar: 2005/30170
Tarih: 21.12.2005

KARAR METNİ:
Sövme ve tehdit suçlarından sanıklar Osman Karakaş ve Nazife Öztürk'ün yapılan yargılamaları sonucunda; sanık Osman'ın sövme suçundan MAHKUMİYETİNE ve tehdit suçundan BERAATİNE, sair sanık Nazife'nin sövme ve tehdit suçlarından BERAATİNE dair (GEMEREK) Sulh Ceza Mahkemesinden verilen 3.12.2003 günlü hükmün Yargıtay'ca tetkiki sanık Osman Karakaş, o yer ve üst C.Savcısı tarafından istenmekle ve dosya C.Başsavcılığının 22.11.2004 günlü tebliğnamesiyle dairemize gelmekle yapılan inceleme sonunda gereği düşünüldü.

Sanık Osman'ın kavga sırasında müştekiye söylediği tehdit içerikli sözlerin müşteki Bahri üzerinde ciddi korku ve endişe yaratmadığı gerekçesine dayanarak tehdit suçunun unsurları oluşmadığından beraatine ait kurulan hükümde isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.

Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre sanık Osman Karakaş hakkında tehdit suçundan kurulan hükme ait o yer C.savcısı ve üst C.Savcısının temyiz itirazları yerinde olmadığından hükmün ONANMASINA,

Sanık Nazife Öztürk hakkında sövme ve tehdit suçları ile sanık Osman Karakaş hakkında sövme suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, sanık Osman'ın eyleminin 765 S. TCK.nun 482/3. maddesine uygun gerçekleştiğinin kabulü ile Nazife'nin beraatine ait kurulan hükmün sanık Osman ve üst C.Savcısı tarafından temyizi üzerine yapılan incelemesinde:

1- Müştekiler Bahri ve Hakan'ın ifadelerinde sanık Nazife'nin tehdit ve sövme suçunu işlediğine dair telefonlarında kayıt bulunduğunu belirtmelerine rağmen bu husus araştırılmadan ve ses kaydı üzerinde bilirkişi incelemesi yaptırılmadan eksik inceleme ile sanık Nazife'nin tehdit ve sövme suçlarından beraatine karar verilmesi,
2-12.10.2004 tarih ve 25611 s. Resmi Gazete ile yayımlanarak 1.6.2005 gününde yürürlüğe giren 5237 S. Türk Ceza Yasasının 7. maddesinin 2.fıkrasında "suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan yasa ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan yasa uygulanır ve infaz olunur" biçiminde düzenleme yapılmış, 5252 S. Türk Ceza Yasasının Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Yasanın 9. maddesinde ise, lehe olan hükümlerin uygulanması usulleri belirlenmiş, bu yasanın 12. maddesi ile de 765 S. Türk Ceza Yasası yürürlükten kaldırılmıştır. Ayrıca 1.6.2005 gününde yürürlüğe giren 5271 S. Ceza Muhakemesi Yasası ile yargılamanın nasıl yapılacağına ait kurallar yeniden düzenlenmiş, 5320 S. Ceza Muhakemesi Yasasının Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Yasanın 18. maddesi ile de, 1412 S. Ceza Muhakemeleri Usulü Yasası yürürlükten kaldırılmıştır.

5237 S. TCK.nun 125. maddesinde düzenlenen ve sanığın eylemine uyan hakaret suçunun aynı yasanın 131/1. maddesi gereğince kamu görevlisine karşı görevinden dolayı işlenmesi hali hariç olmak üzere soruşturulması ve kovuşturulmasının şikayete bağlı olması ve mağdurun şikayetçi olması karşısında aynı yasanın 73. maddesiyle 5271 S. Ceza Muhakemesi Yasasının 253 ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre karar verilmesi gerekir.

Açıklanan bütün bu düzenlemelerin hüküm gününden sonra yürürlüğe girmiş olması karşısında 5237 S. Türk Ceza Yasasının 7. maddesi ile 5252 S. Yasanın 9. maddesi uyarınca sanıkların hukuki durumlarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş sanık Osman Karakaş ve üst C.Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepden dolayı BOZULMASINA, 21.12.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi.