Meslekte henüz başlarda olmama rağmen her zaman kendime şu soruyu soruyorum "acaba kaç yaşına kadar avukatlık yapacağım?". Açıkçası avukatlık mesleğinin gerçek anlamda insan ömrünü tüketen bir mahiyet taşıdığını düşünüyorum. Belki geçmiş yıllarda daha saygın daha yapılası nitelikteydi, bilemiyorum. Ancak benim bugün gözlemlediğim kadarıyla insanın ruhsal durumuna ciddi manada zarar veren bir uğraş. Eminim bir çok avukat farkında olmadan ruhsal hastalık edinmiş durumdalar, birçoğunda değişik türde obsesyonlar mevcut. Çoğu mutlu değil ve dönen çarkın içinde öylesine bırakmışlar kendilerini. Belki abarttığımı düşüneceksiniz ama eminim adliyeye gittiğinizde, oturup bir köşede meslektaşlarınızı bir müddet gözlemlerseniz bana hak vereceksiniz. Hepsi bir yerden bir yere koşturuyor, kalemlerde iş yaptırabilmek için yırtınıyor, herkese dert anlatmaya çalışıyor... Öte yandan avukatların kendileri de mesleği çekilmez hale getiriyor. Hemen hemen her avukatta var olan yüksek ego, fazlaca bilmişlik, üstten bakan tavırlar ve bazen de ukalalık insanın bazen sabrını taşırıyor. Kısacası, tamamen benim kişisel fikrim olmakla birlikte avukatlık mesleğini seçmek yıllarca sürecek bir sinir harbini seçmek anlamını taşıyor. Ömrünü avukatlık yaparak geçirecek bir insanı bence oldukça stresli, sıkıntılı bir hayat bekliyor. Açıkçası şartlar müsaitse ve avukatlık mesleğinden fazlasıyla bezilmişse bırakmak bir çözüm gibi gözüküyor bana. Tabi ki bu çözüm sadece imkanı olanlar için...