Alıntı: Yazan Av.Cengiz Aladağ yorulunca dur, yere otur. bırak hayat geçip gitsin, nasılsa yetişemezsin. yapılacakları yazdığın o kağıdı yırt at, unutmaman gerekenleri unut. kwai köprüsü filminin müziğini anımsamaya, ıslıkla çalmaya çalış ya da makber'i söyle bağıra bağıra. bırak insanlar baksın sana, bırak deli sansınlar, değil misin zaten? (2010)

Yorulunca durduğumuzda , yanımızdan geçenler durdurmuyor. Arkamızdan yetişenler çarpmadan geçmiyor. Ya o öndekiler yok mu, sinir oluyorum. Dönüp dönüp sırıtıyorlar.

Bir kaç kağıtları, notları defterleri yırttım ama sonra pişman oldum. Uyandığımda aramak zorunda kaldım, bulamayınca da paralanmayacak yerlere yazdım.

Unutmuyoruz ama unutmuş gibi yapabiliriz. Şarkı söylenebilir elbette, ama kendi kendimize, bizi dinlemek istemeyenler çıkabilir her an bir yerlerden.

Ama takılmamak lazım ne hayata ne insanlara. Abartmamak da şart. Öylece öylesine bırakıverebilmek lazım artık.

Bunları yapmadan önce, duymazdan gelemenin güzelliğini keşfetmeli.

Umarsız olmalı.

O zaman belki hayatı uçurum olarak görmek yerine, tadına bakmayı sevebiliriz.

Mecburen değil, keyifli yaşam ne güzel şey.