Ben burada hakimin kendince doğru bir karar verdiğini düşünüyorum. Çünkü boşanma sebebinin 166.md.nin 1 veya 3. f.na girmesi arasında usul yönünden bir fark yoktur. Davacı ve davalı olma sıfatları değişmemektedir. Davada yine karşılıklı iki taraf vardır.
Bunu şuna benzetebiliriz: işçi ve işveren anlaşmalı iş aktini feshedebilir diyen bir görüş vardır. Bir de anlaşmalı fesih olamaz, fesih daima tek taraflıdır, dolayısıyla işçi ile işverenin yaptığı (zorunluluktan bile olsa) anlaşma feshin sonuçlarına ilişkindir.
Boşanmada anlaşmayı kabul eden görüş, evlenmenin de tarafların isteğine bağlı birşey (anlaşmalı) olduğunu kabul eden görüştür. Bir de boşanmada anlaşmayı kabul etmeyen görüş, evlenmenin de anlaşmaya dayanmadığını kabul eden görüştür. Buradaki anlaşma evlilik akdinin feshinin sonuçlarına ilişkindir.
Hakimin burda takdir hakkı olması gerekir ki birden fazla görüş çıksın ve içtihatlar birleştirilsin.
Saygılarımla..