Alıntı: Yazan av.eduss ne dersek diyelim, ne okursanız okuyun, içinizden sürekli tekrarlamaktan ezberler hale gelseniz bile o mahcubiyet azalsa da kaybolmuyor sanırım.Çünkü öncelikle :siz bir kadınsınız(sanırım)...bana kızacak olan hemcinslerim olabilir ancak kadınlar annelik duygusunun getirdiklerini tüm insanlıkla paylaşabiliyor..Saydığınız sorumluluk duygusu gibi..Ne çok ağlamıştım 75 yaşında olup cinayetle yargılanan müvekkilin mahkumiyet hükmü okunduğunda baroda işimi yapamadım diye değildi belki ama onun hayatı geçiyordu hep gözümün önünden, yılları, çocukluğu, bebekliği,hatta annesi..dışarıdaki insanlar "hak ettiğini buldu" diyorlardı, bense "orada ölecek, çocukları vardı,oda çocuktu ve bir annesi vardı" diyordum..Çok şükür bir kurum avukatı oldumda ağır cezanın ve ceza mahkemelerinin yoğun travmatik vakalarından uzak kaldım ...

evet kadınım.... Cmk alan bir avukatım ve sürekli ceza mahkemelerindeyim.tutuklamalar sonucu bazen aynı duyguları yaşıyorum.Sonra suçu ve toplumu düşününce kendime şaşırıyorum.Örneğin uyuşturucu diyorum bu kişiye nasıl üzülürsün,toplumu zehirliyor...vs.Ama bu insaniyet duygumun önüne geçemiyorum.yanlış belki sonuçta herkes cezasını çekmelİ..demekki fazla insancıl yaklaşıyorum ve yasaları,cezaevlerinin kuruluş amacını unutuyorum.