Şu nokta çok önemli:Etrafımızadan önce kendimizi mutlu edebilmeliyiz.Ancak bu mümkün görünmüyor. Çünkü,Kendimizi çok değer biçiyoruz.Kendimizden bir türlü sıyrılamıyoruz.

Netice de tuvalet deliği yerine ana rahmine gidecek kadar şanslı veletleriz o kadar.Yani doğuştan değerli değiliz.yaptıklarımız değerimizi veren.

Ne olduğumuzu bilirsek, ne yapacağımızı da biliriz.Kendimizin,benliğimizin evren karşısında bir hiç olduğunu görürsek; yaşadığımız an'ın sonsuzluğunu da anlarız.

İşte bu noktadan sonra yaptığımız herşey bizi mutlu eder. Ve etrafımızı da mutlu ederiz.