Hayatımın çoğunda hayal kurmanın özlemini çektim hep, kendime ait,katıksız,saf,el değmemiş,başkalaşmamış hayallerin... Hayallerim olsun istedim,hayal kurmanın tadına ilk vardığım demlerdeki gibi; çocukca,masum.. Ama hayallerime de müdahale ettiler hep,düşlerimin benimle alakasını sorgular oldum. Kurduğum hayalleri benliğimin süzgecine tabi tuttum; sonuç hüsran... Hayaller benim değil,ben kurmuş olsam dahi. Bana ait çok az şeyler var hayallerimin hamurunda. Şimdi; bana ait hayaller kurabileceğim günlerin gelmesini hayal ediyorum hep... Bu hayalim bana mı ait acaba