Sayın Keklik, dediğiniz gibi çocuk dünyanın en tatlı varlığı...Karşılıksız sevdiğiniz - o size bazen gereken ilgi ve özeni göstermese de- uğruna yaşamınızı feda edebileceğiniz, çok büyük maddi,manevi emekler verdiğiniz, kendi yaşamınızı ikinci plana attığınız tek varlık çocuklarınızdır.Çocuklar genellikle bencildirler; (Babam şöyle derdi; "Baba çocuğuna bir bağı bağışlamış, çocuk babasına bir salkım üzümü çok görmüş"); her şeyin hakları olduğunu düşünürler. Ama şunu da göz ardı etmemeliyiz; onlar bizim isteklerimizle dünyaya geldiler. Onlara yaşam veren de bu nedenle ölümlü kılan da biziz. Her zaman şunu düşünürüm; yaşamdaki en büyük acı; evlat acısıdır. Ne aşk acısı, ne maddi sıkıntılar, bu tarifi imkansız acının yerini tutamaz. Yaşamdaki en büyük sevgi de evlat sevgisidir; bu sevginin yerini de hiç bir aşk, sevgi tutamaz. Bu nedenle bu büyük sevgiden yoksun kalmayın, kariyer yapmanız çocuk yapmanıza engel olmaz...