Yargitay kararlarina uygulamada fazla yer verilmemesinin sakincali olacagini düsünüyorum. Almanya'da durum farkli. Mahkemeler kural olarak Alman Yargitayi'nin ictihatlarini dikkate alarak hareket ediyorlar. Bence bu tutum yerinde bir tutum, zira üst mahkemenin görevlerinden birisi de uygulamada birligi saglamak. Ancak bu birligin saglanmasi yeterli degildir, ayni zamanda bu durumun fiilî olarak da gecerlilik kazanmasi gereklidir. Ilk derece mahkemelerinin kararlarinda gözetlenen genis takdir hakki uygulamasi, bu birligi tehlikeye düsürecektir. Ayrica yeni TCK rejiminde, ictihat birligine daha fazla gerek duyulacak gibime geliyor, zira md 30/4'de düzenlenen yasaga iliskin hata düzenlemesi baglaminda, hangi davranislara izin verilip verilmediginin ihtilafli durumlarda karara baglanmasi gerekir ki, norm muhatablari davranislarini buna göre yönlendirebilsin, aksi halde hukuk devleti acisindan ciddi bir belirginsizlik ortaya cikar. Bir ilk derece mahkemesi evet, digeri hayir diyorsa, burada vatandaslar icin büyük bir problem vardir: Ikisi de devletin mahkemesi, hangisine göre hareket etmek kendisini cezadan kurtaracaktir? Eger bu tür ihtilafli bir hâl varsa, Yargitay kararinin tüm mahkemelerin kararlarina yönelik olarak fiilî bir baglayiciliga sahip olmasi gerekmektedir. Bu noktada ictihatlardaki birlik önem tasiyor.