Babam doktor,abim doktor,ablam da tıp öğrencisi.Haliyle herkes benim fen bölümümü seçmemi istiyordu.Kasabada doğduğum için bizim orada bir eczane ün yaptığında ilçenin en zengini o olurdu.Geniş bir çevremiz olduğu için ve ailemdeki nerdeyse herkes sağlıkçı olduğu için benim eczacı olmamı çok istiyorlardı.

Fakat benim fen bilimleri derslerine herhangi bir yeteneğim yoktu bunu annemlere anlatmak çok zordu.Onlar EA bölümünü seçmeme çok içerlediler çok kavga gürültü oldu evde.Yapı itibariyle üşengeç ve uykucu olduğum için de herkese göre eczacılık tam bana göreydi. Oh akşama kadar dükkan başında oturacaktım,tatilim olacaktı eczaneyi kalfaya bırakacaktım ve tabi ki çok yorulmadan çok para kazanacaktım(güya).

Anneme göre sanki fen bölümünü seçince hemen eczacılığı kazanacaktım.Bir türlü inandıramıyordum onu fen bilimlerini yapamadığıma,ona göre özel kurslarla halledilebilecek bir şeydi bu.

Arkadaşlarımın çoğu EA seçti diye beni de orayı seçtim sandılar.Ah annecim ah ortaokulda fen bilgisi dersinden 80 almakla fizik,kimya,biyoloji yapacağımı zannediyordu.

Hukuk okuyacağım diye olay yarattılar,ailemde kimse hukukçu değildir teyzemin kocasını saymazsak.O da kendinden başka kimseye hayrı olmayan,dini imanı para olmuş,davayı alabilmek için işyeri bastıran bir adam.Yani aileden kimseyle görüşmedikleri için akrabam da sayılmazlar.

Tercih zamanı geldi çattı.Bu sefer de şehir kavgası çıktı.Abimle ablam AÜ'de oldukları için "Ankara yaz." baskıları geldi önce,çok şükür ki puanım tutmuyordu. Çünkü üniversite kendi ayaklarımın üzerinde durmak kanatlanmak için bir fırsattı benim için,ailenin en küçüğü olduğum için hep korunmaya muhtaç gördüler beni,olgunlaşmayacağımı zannettiler.Çok istememe ve puanımın hayli hayli yetmesine rağmen İÜHF'yi tercih listeme yazdırmadılar."Kazanırsan göndermeyiz." tehditleri ile...Hala onları anlayamıyorum,birçok anne baba evladı İÜHF de okusa nasıl gururlanırlar kimbilir.İşte kavga kıyamet geldik bugünlere.

Ama şimdi bakıyorum da nasıl da gizliden gizliye gururlanıyorlar benimle fark edebiliyorum."Ailemizin tek hukukçusu sen olacaksın." dediklerinde sevinçlerini okuyabiliyorum gözlerinden.Ailedeki nerdeyse herkes sağlıkçı olduğu için farklı geliyorum onlara.Babam mesela dersler hakkında konuşmayı çok seviyor.Hoşuna gidiyor benim ona hukukla ilgili bir şeylerden bahsetmem.
Bu uzun hikayeyi çok anlatmak istemişim,içimi dökmek istemişim.İleride çocuklarıma anlatmayı o kadar isterim ki,herkes mutlu olsun sevdiği yerde olsun yeter.Ve biliyorum ki ben çok mutluyum...