Bence burdaki sorun; kararın doğruluğu ve yanlışlığı değil.

En temel sorunlar şunlar;

1) Kararların gerekçesiz olması: Eğer kararlar gerekçeli olsa ve hangi HUKUKİ YA DA VİCDANİ nedenlerle tarafların iddialarının haklı bulunduğu TEK TEK AÇIKLANSA, TARTIŞILSA, böyle tartışmalara gerek kalmaz. Ama nedense, kararlar ısrarla gerekçesiz olmaktadır.

2) YARGITAY KARARLARININ TAMAMI İSTİSNASIZ OLARAK NEDEN YAYINLANMAZ DA SADECE SEÇİLMİŞ BİR KISMI YAYINLANIR, ÖTEKİLER SAKLANIR? Üstelik Yargıtay Kararları dergilerini inceleyince, yarıya yakınında "meralar zilyetlikle kazanılamaz" şeklinde, zaten kanunen mümkün olmayan konularda olduğu gözükmektedir. Bu tutumun nedeni de, nedense bir türlü açıklanmamaktadır.

Böyle olunca da, insanın aklına bin bir türlü şeyler geliyor. "Dedikodulara asla kulak asmaması gereken, duyduklarına değil dosya içeriğini gördükten sonra karar vermesi gereken, insanların haklarını arama süreçlerinde en son nokta olan, bu anlamda adeta kutsal bir kurum olan böyle güzide bir kurum" hakkında, biz hukukçular dahi, "acaba" diye düşünmek zorunda kalabilmekteyiz.

Gerçekten ama gerçekten üzücü bir durum. Çünkü bu gemide bizler de varız.