Tok, açın halinden ancak aç kaldığı sürece anlayabiliyor.

Sokakta yaşamak zorunda olanları ancak soğuk havalarda dışarıda olduğumuz zamanlarda hatırlayabiliyoruz.

Aynı şekilde, hukuk fakültesini bitiren her hukukçuyu, bir gün süreyle ceza evinde tuttuğumuzda kanımca şu şekilde gelişmeler olacaktır: "Söz konusu bir günlük süre içerisinde, ceza evinde kalan hukukçu, özgürlüğün kısıtlanmasının ne kadar zor olduğunu anlayacak ve 'meslek hayatımda çok dikkatli olacağım' diye kendi kendine söz verecektir. Ceza evinden çıkarken de aynı düşüncelerle çıkacaktır; ancak zamanla, bu düşünceleri, hayatın akışı içerisinde etkisini yitirecek ve çok kısa bir süre içerisinde ceza evine girmeden önceki durumuna gelecektir. Çok mu karamsarım, bilmiyorum; ama toplum olarak aşırı duyarsız olduğumuzu düşünüyorum. (Müstesna şahsiyetleri tenzih ederim)
Bununla birlikte Sayın Öztürk'ün önerisinin, kısa süreyle de olsa etkili olacağını düşünüyoum. Bu etkinin daha uzun sürmesi için de, ceza evinde kalmanın, bir defaya mahsus olarak değil, periyodik olarak tekrarlanması düşüncesindeyim. (Çok mu acımasızca oldu , olsun, eğer ki adalete ulaşabilecek isek; ben razıyım bu kadarcık fedakarlığa )