Açıkçası bölümümü kazandıktan sonra duyduklarım bunlara benzer şeylerdi. Ama nedendir bilinmez ben inatla "yok canım daha neler" diyerek kendi kendimi teselli çabasındaydım. Ta ki geçtiğimiz yaz bir hukuk bürosunda çalışmaya başlayana kadar. "Yaşamadan bilinmez" derler ya işte o hesap. Neler çektim o kalemlerde hele icra daireleri aman allahım...
Neyse; sonuç ne peki; bunları bildiğim halde avukat olmakta kararlıyım. O kadar yıl okudum bari bir işe yarasın düşüncesi etkili belki de.
Yurtdışına gelince; burayı terk edip gitmezdim çünkü her ne vasıfta olursan ol; her zaman ikinci sınıf vatandaş muamelesi görmek hiç hoş olmasa gerek.