"cinselliğimi sağlıklı yaşıyorum, çünkü bakire değilim." artık cinselliği "sağlıklı" yaşamanın koşulu bakire olmamaktan geçiyor. yazık ki bekaret tartışması bu noktada. günümüz "çağdaş" kadınları ne mutlu onlara ki bedenlerinin hakimiyetini ele geçirmişler ve sık cinsellik yaşamayı gururla anlatır hale gelmişler. tabii ki; belli olgunluğa gelmiş, kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadının cinselliğini yaşaması doğru olabilir. ama ergenlik dönemini yaşayan bir genç kızın "bekaret mi, o da ne," yanılgısını yaşayarak, saflık ve toyluk döneminde cinsel ilişkiye girmesini engelleyici bir unsur ise bekaret kalkanı ne mutlu ona ki, doğru amaca hizmet ediyor. gelişmiş ülkelerdeki ahlak erozyonuna bir bakın. 13-14 yaşlarında ilk cincelliğini yaşayan genç kız, 20'li yaşlara geldiğinde sürekli bir beraberliği yoksa, sırf bu ihtiyacını giderebilmek için erkeklerle beraber oluyor. bu davranış şekli mi gelişmişlik oluyor yani? bence değil. elbette; bakire olmamak cinayet sebebi olmamalıdır. bunun savunulacak tarafı yok. ama özellikle 80'lerden sonra yaşanan ahlak çöküntüsüne bir ölçüde dur diyebiliyorsa malum zar, bırakın yerinde kalsın ve bayanlar gerçekten kendinden emin oluncaya ve beraber olmak istediği erkeği buluncaya kadar koruma görevini yerine getirsin.