Bir kağıt, bir kalem koydum masamın üzerine. Kazandıklarımı ve kaybettiklerimi yazacaktım. Ajandamın içindeki kurutulmuş karanfili gördüm sonra. Kocaman bir çarpı koydum, kazanç kısmına. Kaybettiğime ise kuru bir karanfil. Katladım ve kapattım. Düşündüm, ''Bir boşluk ne kadar daha derin olabilir?''

Anladım ki, özlem gibi deliksiz bir boşluktayım.