Malatya' avukatlık yapmaktaydım. Bir gün benim babamın bir dostu çalıştığım ofise geldi. Yaşlı, sakallı, doğal davranan, kendisine güvenen bir köylü idi.Okumamış ve bu nedenle okuyan kişilere karşı son derece saygılı bir tavır içinde idi. Kendisini iyi bir biçimde karşıladım ve karşılıklı sohbete giriştik. Bana hınzırca bir tebesüm ile baktıktan sonra ne iş yaptığımı sordu. Ben de avukat olduğumu söyledim. Avukat ne iş yapar dedi. Ben açıkladım. Birilerin davaları olur, Onlar bize gelerek davasını verirler, biz de ücret karşılığında onların davalarını takip ederiz dedim. yaşlı adam başını salladı, ben bunu anlayamadım dedi. Herkes para verir beladan kaçar, siz para ile bela satın alıyorsunuz dedi. İşte avukatlık ile dokturluğun veciz şekli ile farkı budur.