Bazen gözlemliyor, susuyor ve düşünüyorum. Her şeyi çabucak tüketme telaşımız, doymak bilmez bir iştahlılığımız var. İnsanoğlu olarak dünya üzerine böyle bir bahsimiz var sanki. En kısa sürede en çok şeyi yok etmek üzerine kurulu bir bahis! Zarafeti, saygıyı, neşeyi, insanca kaygıları, insana bahşedilmiş özellikleri, sevmek ve değer vermek hissini; ayak bastığımız yerleri, tepemizdeki maviliği, daha doğrusu her şeyi yok etmeye çalışıyor gibiyiz.

Galiba hayatta çok acelemiz var!