"Taraftar" olmanın "Bir takımı tutmak"tan farkı bence,taraftarın takımını hayatının merkezindeki yerlerden birine oturtmasıdır.

Şiddet kısmının sahalardan ve saha dışından yok olmasını temenni etmekle birlikte, güzeldir takımınıza gönülden bağlı olmak. Geçen sene ligin son haftasında Galatasaray'lılar Derneğinde kalp çarpıntıları içinde Denizli-Fener maçının bitmesini bekleyip de şampiyon olmanın hazzı anlatılır bir duygu değil.
Kadıköy'de 6 yediğimiz maçın acısı da anlatılamaz