Hizmet soyut bir kavram olduğundan teşhiri mümkün değildir. Zaten kanun "hizmet" söz konusu olduğunda bu şartı aramamaktadır. Yalnızca mal satışında teşhir şartı söz konusudur. Hizmet sağlayıcılar bakımından teşhir söz konusu olmaksızın yalnızca bu sıfatları nedeniyle tüketicilerle haklı bir sebep olmaksızın sözleşme yapmaktan kaçınamayacakları emredici biçimde düzenlenmiştir. Bu durumda ihtilaf halinde Tüketicinin Korunması hakkında kanun nedeniyle sözleşme yapmaktan kaçınamayacak olan sağlayıcının, BK'daki hükümden hareketle ben icapta bulunmadım savunması yapması ona bir şey kazandırmayacaktır. Aksi düşünülürse Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunda yer alan hüküm anlamsız kalacaktır. Oysa yasal düzenleme eski kanunlar nedeniyle kadük kalsın diye değil tüketici haklarında ilerleme sağlanması adına yapılmıştır. Bu nedenle BK 7/2'ye istisna getiren bir özel hükümdür.

Alıntı: Diğer yandan belki bir hatırlatma olabilir: Hizmet ve sağlayıcı kavramlarının "tanımı" Borçlar kanununda yoktur ama bu kavramlar Borçlar Kanununda ziyadesiyle geçer... )

Neresinde?