Alıntı: Yazan Gülümse Eve iş getirmemeyi ortaca oğlumdan öğrendim. Eşim ile işten eve döndüğümüz bir akşam aramızda iş konuşuyorduk. Yemekte aynı muhabbet devam etti, yemek sonrasında da... Sonunda eşim dönüp oğlumdan su istedi. Oğlum oralı bile olmadı. Şaşırdım, babasını duyup duymadığını sordum, bana da cevap vermedi. Sonra yavaşça ayağa kalktı odadan çıkarken "Siz halen işten dönemediniz o yüzden sizi duymuyorum" dedi... Aman dostlar dikkat, evdekiler bizim ortanca gibi dürüst değiller. Bir bakarsınız evde sizi kimse duymamaya, görmemeye başlar. O yüzden ya işlerinizi dışarıda bırakın ya da evdekilerle paylaşır... Biz artık evimize ya iş getirmiyoruz yada getirdiğimiz işi onlarla paylaşıyoruz.

Oğlum; bir gün olsun bakkala veya fatura yatırmaya gitmedi.Neymiş; "Servis varmış,faturaları yatırmak da onun görevi değilmiş."
Bunları aktarmakla birlikte onu aslında suçlayamıyorum; Kişi sınırlarını çizmedikçe; diğer kişiler de o sınırları tabii olarak ihlal ederler..Sanırım bizim jenerasyon ve sonrası jenerasyon'un çocuk eğitimindeki eksikliklerinin önemli bir kısmı; "Çocuklarımızı çok sevmekle birlikte onların kendi ayakları üzerinde durmasına da olanak vermememiz..
Oğlum bir sene önce okuduğu üniversitenin yakınındaki bir öğrenci evinde yaşamaya başladı. Bir süre sonra sorduğu soru; "Anne telefon-Telekom- faturaları nereye yatırılır? -Yaş 20-
Bu yaş'a geldin öğrenemedin mi dedim? Cevap,"Şimdiye kadar hiç fatura yatırmadım ki?"