İnsanın kelime haznesi düşünme yeteneğini etkiler. Bizim ülkemizde okuma alışkanlığı maalesef yok. Okumayan insanın kelime haznesi gelişmez. Kelime haznesi gelişmemiş birinin de muhakeme yeteneği zayıftır.

Hukuk Fakültelerinde Türk Dili dersleri var ama ne müfredat ne de akademisyenler bizim bu ihtiyacımızı karşılacak durumda değiller.

Türkiye'de kaç tane kitap kulübü var ? Ya da satılan gazete sayısı ne ? Bütün bunlar ister istemez hukukçularıda etkiliyor.

Daha da önemlisi temel eğitimin verildiği dönemden gelen eksiklikler fakülte eğitimini ve sonrasını da etkileyebiliyor.

Yeni hazırlanan kanun tasarılarında Türkçeleştirme yapıldığı vurgulansa da ya kelimelerin önemli bir kısmının Türkçeleştirilemediği ya da getirilen yeni kelimelerin gerçek manayı vermediği rahatlıkla görülebilir.

Aradan geçen bunca zamana rağmen hukuk dilimiz üzerine hiç bir ciddi çalışma yapılmadığı gibi bu konuda hiç bir eğitimsel faaliyette de bulunulmamış.

Ayrıca ülke genelinde okuma alışkanlığı verilememe durumu hukukçu olacak insanlarıda etkiledi. Okumadan kitap yazmak ya da dava dilekçesi yazmak maalesef bunun eseridir.

Türkiye'deki hukukçu sayısı ile hukuki eser ya da makale sayısını bir birine oranladığınızda çok kötü bir rakama ulaşırsınız. Her şeyi basitleştirerek mesleğimizi ifa etmeye çalıştığımız için katkı sağlamak ve bu katkıyı da yazarak gerçekleştirmekten kaçınıyoruz. Bu da ancak okuma yazma tembelliğinin bir kanıtıdır.