Bir aşk kokan meşe ağacının altında bir benim ol diyen buğulu sesiyle beni hayallere daldıran kadını dinliyorum ve akşamın o sessizliğinde yıldızların hareketliliğinde bir sürü harfin yan yana gelerek bana en güzel aşk şiirlerini nasıl yazdıklarını görüyorum...Gözlerimden bir damla yaş akıyor ve ben kime ağlıyorum...???Bir duman içinde kendi gözlerimin bir gölgede kaldığını farkettiğimde bir elin bana uzandığını görüyorum...Bir adım atmamı bekleyen bu beden karanlıkta karanlığa gömülenlerin arasında değilde gönlümde aydınlanmaya çalışan biriydi...Birilerinin içinde en göze çarpan biriydi benim için...Uzatacaktım ellerimi ona aşkların akşamında bir aşk akşamını da biz yaşayacaktık en büyük tanığımız gökyüzündeki dolunaydı ve onun ışığı yetiyordu bizim de yüzümüzün daha parlak gözükmesine ve ben mutluluğu aryorumdum onun kadar onun istediğinden belki daha çok...