|
|
|
|
|
|
Dizilerin, filmlerin ve belgesellerin ayakta durmasına yardımcı olan en önemli ayaklardan biri sponsorlardır. Eğer yapacağınız bir iş varsa içeriği hakkında bilgi verip kendinize maddi destek sağlarsınız onlarda bu iş üzerinden kendilerine farklı bir reklam ortamı yaratır.
Can Dündar'ın kendi inandığı projesine maddi katkı sağlayacak olan sponsor arayışına girmesini işin kendi doğasında olan bir gerçek. Ama bir firmanın sporsor olup olmamasının koşulları gayet açıktır. Siz projenizi gönderirsiniz ve şirket ortakları size sponsor olmaya karar verir bunun için bir bütçe hazırlar ve karşılıklı sözleşme yapılır. Sözleşmenin koşulları yerine getirilir. Sponsor marka veya şirketin öngördüğü şekilde sponsor firmalar ilan edilir.
Bu sefer değişik bir yöntemle karşı karşıyayız. Sponsor olmayan olmamayı seçen bir şirketin ilan edilip kınanmaya açılması gerçekten düşündürücü ve komik.
Yani ben sizin kapınıza gelip benim avukatım olurmusunuz diye konuşsam ve sizin danışmanlık ücretinizi ödesem, ardından başka bir avukata vekaletimi verip onu avukat olarak tutsam gidip davayı bana değil başka avukata vermiş diye şikayet etmeniz gibi bir şey bu.
Herşeyden önce film camiası içinde bu tür bir ağlanmaya alışık olmayan yapımcılar arasında şaşkınlıkla karşılan bir tutum.
Mustafa filmine gelince... Mustafa bir sinema filmi değil, dramatik belgesel tarzında bir yapıt. Can Dündar'ı bu güne kadar kimsenin dokunmaya cesaret edemediği bir tabuya dokunma cesaretini gösterdiği için tebrik etmek lazım. İster seyredin ister seyretmeyin o Can Dündar'ın yorumuyla değerlendirilmiş bir Mustafa.
Dilerim en yakın zamanda başka araştırmacılar ve yürekli insanlar çıkarlar ve onların yorumlarıyla sergilenen Mustafa veya Kemal filmleri seyretme imkanı buluruz.
|
|
 |
|
 |
|
Sayın Gülümse,
İnsanların kişilikleri tektir, Psikolojik bozuklukları olanlar hariç tabii. Can Dündar'ı sponsor arayışında başvurduğu yöntemleri çok haklı olarak eleştirdiğiniz gibi, bir diğer girişimi olan Yüce Önderi özel hayatını kendine göre yansıtışını da eleştirmenizi beklerdim.
Ancak çok kişilikli olanlar farklı davranış biçimleri sergileyebilirler. Can Dündar, sponsor olayını yansıtırken sergilediği kişiliğini, Mustafa filmiyle de aynen yansıtmıştır. Farklılık arayışıdır bu. Özel olmak düşüncesidir bu. İnsanların haftalarca kendisinden bahsetmesini, ismininin sıkça telaffuz edilmesini bekleyişin ta kendisidir bu. Şöhret olmak beklentisidir bu. Küçüklük kompleksinin yansımasıdır bu.
Nitekim, kendisi de bu beklentisini dile getirmiş, çok tartışılacak bir filim diye önceden filminin tanıtımını da yine kendisi yapmıştır. Çok önem verdiği bir beklentidir bu. Bir tabuya dokunma cesareti gösterdiği düşüncesiyle tebriğe layık gördüğünüz Can Dündar'ın, esasen sürekli ve gereksiz tartışmalar, hatta çatışmalar içinde olan toplumumuza tartışmanın dışında ne kazandırdığını sorabilirmiyim.
Benim, sizin özel hayatlarımızın dokunulmazlığı var da, sizden veya benden izin almadan kimsenin özel hayatlarımızı belgesel de olsa filim konusu yapma hakkı yokken, özel hayatın gizliliği kanunla güvence altına alınmışken, sadece Türk milletine değil, tüm Dünya'ya maal olmuş yüce bir insan, Atatürk'ün özel hayatının, Can Dündar'ın "yorumu"na göre filme alınmasının hukuki yanını da anlamış değilim. Ata'nın saçının telini dahi kullanılarak şöhret olmaya çalışmasını asla kabul etmiyoru.
Saygılarımla.