Yabancıların köylerde kalması İçişleri Bakının iznine tabi-Sınırdışı

442 Sayılı Köy Kanunun “Muhtarın göreceği Devlet işleri” başlıklı 36/6.maddesinde; “Köye gelip gidenlerin niçin gelip gitmekte olduklarını anlamak ve bunlar içinde şüpheli adamlar veyahut ecnebiler görülürse hemen yakın karakola haber vermek” şeklinde hüküm getirilmiştir.
Aynı kanunun 88.maddesinde de; “Ecnebi tebaası köylerde ikamet etmek için Dahiliye Vekaletinden resmi tezkere alacaklardır. Bu tezkerelerin verilip verilmemesi ve ikamet müddetlerinin azaltılıp çoğaltılması Dahiliye Vekaletine aittir.” Hükmü yer almaktadır.
442 sayılı yasanın 89.mddesinde de “İşbu Köy Kanunu kadın ve erkek nüfusu yüz elliden yukarı olan köyler içindir. Nüfusu yüz elliden aşağı olan köyler bu kanuna göre köy ahalisinden seçim hakkı olanların yarısından çoğunun istemesiyle etrafındaki bir saat ve ondan aşağı olan köylerden birine bağlanırlar veyahut vali veya kaymakam bu kanunun hangi maddeleri yapılacağını ayrıca emreder. Bu kabil köyler hiçbir köye bağlanmaz ve vali veya kaymakam da hiçbir emir vermezse eski göreneklerine göre işlerini yaparlar.” Hükmü yer almaktadır.

Öncelikle; yasanın 36/6.maddesi ile 88.maddesi bir bütün olarak değerlendirildiğinde, yabancıların köylerde kalamayacakları, sınır kasabalarına bağlı köylerde bulunan otellerde konaklayamacakları, İçişleri Bakanlığından izin almak sureti ile buralarda kalabilecekleri açıkça anlaşılmaktadır. Aksi davranış gösteren yabancılar ise 5683 sayılı Yabancıların Türkiye’de İkamet Ve Seyahatleri Hakkında Yasanın 19.maddesi kapsamında idari icaplara aykırı hareket ettiği için sınırdışı işlemine maruz kalabilecektir.
Yasada geçen ikamet ibaresinin Medeni Kanunda geçen ikamet ile aynı anlamda olmadığı, yerleşmek niyeti ile oturmak anlamına gelmediği değerlendirilmektedir. Zira yabancıların 3 aylık, 1 aylık ülkemizde kalmaları içinde vize muafiyeti haricinde ikamet tezkereleri ile sağlanmaktadır. Yani yasada geçen ikamet kavramını geçici oturmak, bulunmak ve kalmak anlamına geldiğini kabul etmek gerekir. Kaldı ki 5683 sayılı Yabancıların Türkiye’de İkamet Ve Seyahatleri Hakkında Kanunda da ikamet bulunma anlamında, geçici olarak oturma ve kalma anlamında kullanıldığı açıktır.

Ancak 442 sayılı yasanın 89.maddesinde geçen hüküm ile yukarıda anlatılan hususlar birlikte ele alındığında, bu kez 150 kişiden az olan köylerde bu durumun geçerli olup olmadığının tartışması gündeme gelmektedir. Ancak yasa koyucunun 150 den fazla nüfusu olan köylerde yabancıların kalmasını yasaklaması, daha az nüfusu olan yerlerde bırakması arısında ki anlam farkını kavramanın mümkün olmadığını düşünüyorum. Zira bu hüküm güvenlik gerekçesi ile getirildiği açık iken, 150 kriterinin yasanın diğer hükümleri için öngörülmüş olması gerektiğini düşünüyorum. Zira 442 sayılı yasanın hükümleri dışında, gelenek kuralları ile idare edilen köy var mı açıkçası ihtimal vermiyorum.
Ayrıca Turizm kapsamında ki tatil köylerinin mevzuatının farklı olduğu belirtmek gerekir.Turizm
İlgilenen arkadaşlara şimdiden katkıları için teşekkür ederim.