Bazen tükenir ya bişeyler yavaş yavaş...Sonra herşey...İşte o dönemeçten sonra;artık sizin maviniz bende kırmızıdır.Artık dönüş yoktur eski maviye(!)

Acı çekmek,hayal kırıklığı,ihanet,ölüm,ayrılık,yalnızlık...Ama en kötüsü ruhumu yiyip bitirenleri,değişimleri,yaşadığım fırtınaları,hisettiklerimi anlatamamak olsa gerek.Bazen anlatmak istersin.Sadece anlatmak ama..Çözüm yolu bile beklemeden sadece anlatmak.İnsanlara;seni üzenlerden,gidenlerden,kaybettiklerinden,bekleyişl erden,çözümsüzlükten bahsetmek istersin..İçinden okadar çok şey söylemek istersin ama ağzından saçma,alakasız olan iki üç kelime dökülür.Bu kelimeler dökülür dökülmez başlar yorumlar.Seni dinlediğini zannettiğin kişinin aradığıda anlatmak olsa gerek başlar sana moral vermek adına birsürü konudan bahsetmeye.Zanneder ki senin sorunun;yol göstericinin olmaması ve başlar alternatif çözümler üretmeye...Ya seni suçlu ilan eder yaptığı yorumlarda yada seni haklı!Aslında tükenmiştir senin ruhunda bişeyler,hayat yavaş yavaş senden bişeyler almaktadır.Gidenlerin yükünü artık taşıyamaz olmuşsundur..Kaybedilenlerse cabası..Bunlardan bahsetmek istersin ama ne sen ifade edebilirsin ne de karşıdaki zaten dinleme niyetlisidr.Anlatmak istediklerin yine anlatamadıklarına dönüşür.Kelimeler boğazında kalır.Hissettiklerine karşılık bir sözcük bulamaz kelime hazinen..Kimbilir belki bir başlayış yapabilsen anlatmaya,buna fırsat verilse arkası gelicek yavaş yavaş.Ve tüm yük üstünden kalkıvericek çözülmeyen sorunlara rağmen...

Bazen sadece konuşmaktır istediğin.Ve sadece dinlenmektir beklediğin.Anlamlı anlamsız konuşmaya başlarsın.Seni anlatmaya yaklaştıran şey belki de bu anlamsız sözcükler olucaktır..Bu anlamsız dediğin sözcüklerde içinde birçok anlam barındırır aslında ama dinleyen pek anlam(!) veremez.Konudan konuya geçer hissettiğin herşey den sadece bir kaç cümle dökersin ortaya..Tez canlısındır çünkü,bide korkarsın dinleyenin sıkılıp gitmesinden.O sıkılmadan hızlıca anlatmak istersin hissettiklerini.Ondan enson isteyeceğin şey bile değildir yorum,yargılanmak veya çözüm..
Zaman geçer...geçer..Takvim de durmamıştır bu arada..Sen işte böyle bocalarsın ruhunun girdabında..İnsanlar dinlersin yorum yapmadan..Sevinçlerini,hayallerini,belki sevenlerini ve sevdiklerini vermeye devam edersin zamana...Ama bu geçen zaman da aynı kalan yine anlatamadıklarındır.Herseferinde anlatmak istediklerini anlatamadıkların rafına kaldırmak gücüne gider.Ve artık bir karar verirsin ;bir dönemece gelirsin.Bundan sonra anlatamadıkların yoktur(!!)Anlatmadıklarım vardır(!!!) dersin.Kimbilir belki böylesi daha az acı verir ruhuna.Ve belki insana kendini daha güçlü hissettirir(!)..Kimbilir...Galiba sadece "zaman" bilir.
Galiba gerçekten dinlenemeyecek(!) kadar yorgunum..Kimbilir...